بررسی فراتحلیلی تاثیر بازی درمانی در یادگیری کودکان استثنایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی فراتحلیلی تاثیر بازی درمانی در یادگیری کودکان استثنایی انجام شد. روش پژوهش فراتحلیل بود. جامعه آماری را تمام پژوهش های منتشر شده در پایگاه های اطلاعاتی علمی معتبر داخلی تشکیل میدادند. با واژههای کلیدی بازی درمانی، کم توانی ذهنی، رویکرد شناختی رفتاری، اثربخشی بازی درمانی، مشکلات هیجانی-رفتاری، بازی های آموزشی و بازی های گروهی، مقالههای منتشر شده در بازه زمانی ۱۳۸۷ تا ۱۴۰۲ بررسی شدند. سپس با روش نمونهگیری هدفمند ۲۶ مقاله که به بررسی معیارهای بازی درمانی و انواع روش های بازی درمانی اختصاص داشت به عنوان نمونه بررسی شدند. دادهها با استفاده از روش فراترکیب هفت مرحله ای (Sandlovski & Baros, ۲۰۰۷) تحلیل شدند. نتایج فراتحلیل نشانگر این بود که ابعاد مختلف بازی؛ بازی های ورزشی، بازی های آموزشی، بازی های گروهی، بازی های عروسکی، بازی های رایانه ای و قصه گویی، یک رویکرد درمانی و آموزشی اثربخش برای کمک به کودکان استثنایی است. یافته های مطالعه حاضر روشن ساخت که کودکان کمتوان ذهنی و حرکتی به بازیهای گروهی، بازیهای عروسکی، قصهگویی تمایل بیشتری نسبت به بازیهای آموزشی و ورزشی نشان می دهند. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که بازی های گروهی و بازیهای عروسکی و قصه گویی به عنوان مداخلات تکمیلی جهت آموزش سازگاری و بهبود مشکلات روان شناختی دانش آموزان کمتوان ذهنی به کار گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، ناتوانی ذهنی ، سازگاری اجتماعی ، فراترکیب