اثربخشی درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب بر مقابله فعال و امید کودکان دختر بدسرپرست

مقدمه : رویکرد شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب از جمله رویکردهایی است که برای تغییر هیجانات و رفتارهای مشکل زای ناشی از تجارب دردناک استفاده می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب بر مقابله فعال و امید کودکان ۹-۱۲ ساله دختر بدسرپرست بود. روش: روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش شامل کودکان دختر بدسرپرست ساکن مراکز شبانه روزی شهر اصفهان بود که به منظور اجرای پژوهش، از طریق فراخوان عمومی در مرکز شبانه روزی بهزیستی ۴۰ نفر که تمایل به شرکت در طرح را داشتند به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) گمارده شدند. پرسشنامه های و امیدبه زندگی کودکان اشنایدر (۱۹۹۵) به عنوان پیش آزمون اجرا و سپس گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه (به صورت هفته ای یک جلسه ۴۵ دقیقه ای) قرار گرفتند و پس از اتمام درمان پس آزمون و پس از ۴۵ روز  پیگیری، برای هر دو گروه اجرا شد. یافته ها: برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس مکرر در نرم افزار SPSS-۲۳ استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب در افزایش مقابله فعال و امید به زندگی شرکت کنندگان تاثیر معناداری داشته است (۰/۰۵>p). نتیجه گیری: بنابر نتایج تحقیق انجام شده می توان درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب را بعنوان یکی از رویکردهای جدید جهت افزایش امید روانشناختی دختران کودک بدسرپرست با اثرات نسبتا پایدار، برای افزایش مهارت های مقابله ای در مراکز وابسته به بهزیستی به کاربرد.

کلیدواژه ها:

TF-CBT ، Active Coping ، Life Expectancy ، Orphan ، درمان شناختی-رفتاری ، مقابله فعال ، امید ، بدسرپرست