پارگی تاندون آشیل(زردپی) در ورزشکاران ونحوه درمان و برگشت به ورزش

پارگی تاندون آشیل یکی از آسیب های رایج در حوزه پزشکی است که شیوع آن در حال افزایش است. تحقیقات بسیاری در زمینه این موضوع انجام شده و مقالات زیادی به بررسی تاثیر مدیریت موثر بر نرخ دوباره پارگی تاندون آشیل پرداخته اند. در گذشته، جراحی به عنوان بهترین گزینه برای کاهش خطر دوباره پارگی تاندون آشیل معرفی می شد. با این حال، باید به مخاطرات جراحی، به خصوص خطرات مرتبط با عفونت و آسیب به اعصاب سورال، توجه ویژه ای شود.استفاده از جراحی کم تهاجمی با هدف کاهش مشکلات زخم مدنظر قرار گرفته است، اما این روش نیز با خطرات احتمالی از آسیب و اذیت اعصاب سورال همراه است. معرفی توانبخشی کاربردی، از جمله حمایت زودهنگام از وزن و تمرینات درون ارتز، نقش مهمی در بهبود نتایج درمان ایفا می کند، به ویژه در بیمارانی که به صورت غیرجراحی درمان می شوند.شواهد اخیر نشان می دهد که نرخ دوباره پارگی تاندون آشیل در بیمارانی که به صورت جراحی و غیرجراحی درمان می شوند، هنگام استفاده از پروتکل توانبخشی کاربردی، تقریبا یکسان است. انتشار امتیاز پارگی تاندون آشیل، که به طور خاص برای این آسیب اعتبارسنجی شده است، تصویر دقیق تری از علائم و عملکرد پس از آسیب ارائه می دهد. مطالعاتی که از این معیار به عنوان یک شاخص نتیجه گیری می کنند، نیز نتایج قابل مقایسه ای بین بیمارانی که به صورت جراحی و غیرجراحی درمان شده اند، نشان داده اند.

کلیدواژه ها:

پارگی تاندون آشیل ، امتیاز شکستگی تاندون آشیل ، توانبخشی کاربردی ، PRP ، بازگشت به ورزش