طراحی مدل تاثیر هوش هیجانی بر خودکارآمدی در بسکتبالیست های لیگ برتر

هدف پژوهش حاضر طراحی مدل تاثیر هوش هیجانی بر خودکارآمدی بسکتبالیست های لیگ برتر بود. روش تحقیق، پیمایشی و از نوع همبستگی است. ۱۹۶ نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش: شامل پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ (۱۹۸۶) و خودکارآمدی شرر (۱۹۹۱) بود. برای تحلیل داده ها پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) از نرم افزار AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد بین هوش هیجانی و ابعاد آن رابطه مثبت و معناداری با خودکارآمدی در بسکتبالیست ها وجود دارد. خروجی های نرم افزار AMOS نشان دهنده مناسب بودن مدل ساختاری بود (میزان شاخص های۹۳/۰=GFI، ۹۱/۰=AGFI، ۹۴/۰=NFI، ۹۵/۰=CFI و ۰۴۴/۰= RMSEA نشان دهنده برازش مدل ساختاری بودند). نتایج نشان داد، از میان ابعاد هوش هیجانی، بعد خود انگیختگی با ضریب بتای (۶۱/۰) پیش بینی کننده قوی-تری نسبت به دیگر ابعاد برای خودکارآمدی است. با توجه به یافته های پژوهش هوش هیجانی با خودکارآمدی ارتباط داشته و به نوعی بر یکدیگر اثر متقابل دارند. با این وجود، نقش اساسی هوش هیجانی در رابطه با خودکارآمدی در این تحقیق قابل توجه است.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودکارآمدی ، مدل سازی ، بسکتبالیست های