آموزش فراگیر و نقش آن در بهبود تعاملات ارتباطی اجتماعی دانش آموزان با نیازهای خاص

هدف از پژوهش حاضر بررسی آموزش فراگیر و نقش آن در بهبود تعاملات ارتباطی اجتماعی دانش آموزان با نیازهای -خاص است. پژوهش حاضر به روش مروری انجام و به تحلیل و بررسی پژوهش های انجام شده در این زمینه پرداختهاست. منابع مورد بررسی شامل مقالات علمی، کتب تخصصی، گزارش های پژوهشی و مقالات کنفرانسی معتبر است .یافته ها و نتایج کلی پژوهش نشان می دهد که مهارت های ارتباطی به عنوان سنگ بنایی برای موفقیت در محیط کاریهستند و آموزش فراگیر می تواند این توانایی ها را تقویت کند و به دانش آموزان کمک کند تا اعتماد به نفس و اعتماد بهتوانایی های خود را بهبود بخشند. این امر در تعاملات ارتباطی آن ها تاثیرگذار است و به افراد کمک می کند تا احساسانزوا و تنهایی کمتری داشته باشند و در تعاملات اجتماعی فعال تر باشند . این نوع آموزش با ترکیب تجربیات فردی وتمرینات عملی، مهارت های حل مسئله و تصمیم گیری را در دانش آموزان تقویت کرده و در تعاملات اجتماعی موثر استو همچنین می تواند به دانش آموزان کمک کند تا محیط اطراف خود را بهتر درک کنند و همچنین به دانش آموزان کمکمی کند تا بهتر درک کنند که چگونه در محیط های اجتماعی متنوع و پویا عمل کنند و با آن تعامل داشته باشند . افراد بانیازهای ویژه ممکن است ایزوله شوند، اما آموزش فراگیر می تواند این ایزولاسیون را کاهش داده و به ادغام اجتماعیکمک کند . این پژوهش می تواند به توانمندسازی افراد کمک کرده و به افزایش اعتماد به نفس و خودشناسی در آن هاکمک کند . آموزش فراگیر به تعادل ذهنی و احساسی افراد کمک کرده و از بروز مشکلات روانی جلوگیری می نماید ومی تواند به توسعه فردی و افزایش انگیزه افراد در طی مسیر زندگی کمک کند . آموزش فراگیر به افراد کمک می کند باتنش ها و اضطراب های زندگی بهتر کنار بیایند

کلیدواژه ها:

تعاملات ارتباطی و اجتماعی ، دانش آموزان با نیازهای خاص ، آموزش فراگیر