نقش آمیگدال در رفتارهای بهنجار و نابهنجار

نوروپسیکولوژی روابط متقابل و متعین میان ساختارهای عصبی با عملکردهای روانی را مورد تاملات پژوهشی و نظری قرار می دهد. در زمره مهم ترین و شاید جالب ترین مراکز عصبی ساختاری که عملکردهای هنجاری و ناهنجاری آدمی را متاثر ساخته و در شرایط سلامت ساختاری، به تنظیم و تعادل بخشی می آورد و در شرایط مرضی از سازمان تعادلی خارج می سازد، آمیگدال (بادامه) است که روزافزون به نحوی بیشتر در پژوهش های میان رشته ای نوروپسیکولوژی اهمیت می یابد. این ساخت عصبی در شکلی مستقل یا در تعاملی کارآمد با دیگر ساخت های عصبی، وجوه هیجانی و شناختی رفتار را تحت تاثیر قرار داده و در رفتارهای گونه گونی همچون ترس، حافظه، استرس، یادگیری، رفتار اجتماعی، پردازش هیجانی، پرخاشگری و تصمیم سازی، ایفای نقش می کند. به ویژه اختلال در عملکرد این سیستم، ساختار ترکیبی و تعاملی و یکپارچه سازانه اش را در به سامان رسانیدن رفتارها برهم می زند و در عین حال از رهگذر این تغییرات نایکسان سازانه و غیرتعاملی، وجوه متفاوت رفتارهای هیجانی و شناختی آسیب می بیند. به تعبیری در این نوشتار بر نقش و تاثیر ارگانیسمیک این ساختار عصبی متمرکزیم.

کلیدواژه ها:

آمیگدال ، رفتارهای هنجاری ، رفتارهای ناهنجاری ، تعادل بخشی و یکپاچه سازی