بررسی و تحلیل نقش قومیت در ادبیات و تاثیر قومیت های محلی در توسعه نظام آموزشی کشور

ادبیات در هر کشوری، می تواند نشان دهنده فرهنگ و تمدن ادبی غنی آن کشور باشد. به عنوان مثال کشور ایران با وجود تعدادبسیار زبادی از شاعران و نویسندگان معروف در این زمینه بسیار غنی می باشد. به هر اثر مکتوب، ادب یا ادبیات می گویند از اینواژه برای سخنی که از حد سخنان عادی، برتر و والاتر بوده و دارای کلمات زیباتر است. مردم، آن سخنان را در میان خود، ضبط ونقل کرده اند و از خواندن و شنیدن آن ها دگرگون گشته و احساس غم، شادی یا لذت نیز استفاده می شود. صحبت از نسبت ومناسبات ادبیات با مقولات دیگر، چون فرهنگ، از منظر عقلانی و غیرتاریخی, از مباحث فلسفه ادبیات است و بررسی تاثیر فرهنگبر ادبیات و برعکس، بخشی از این مبحث مفصل قلمداد می شود. ادبیات و فرهنگ به عنوان دو مقوله. مشخصه های مشترکبسیاری دارند؛ و از جمله آنکه هر دو انسان پی اند و دیرزی؛ برخی از محققان علوم انسانی در تعریف موجزی از انسان چنینگفته اند: انسان. حیوانی است با فرهنگ، همچنان که این اختصاص در خصوص نطق - قوه شکل دهنده ادبیات - هم آمده: انسانحیوان ناطق است. فرهنگ با تشکیل نخستین تحمعات زیستی انسانی پدید آمده است، ادبیات هم، به مثابه روایت گری از رویدادهاو احساسات، همزاد نخستین انسان ها بوده است. هم ادبیات و هم فرهنگ و نظام سیاسی، می توانند بر هم اثر گذار باشند. مطالعه حاضر به دنبال این تاثیر متقابل است و به بررسی تاثیر شعر و ادب بر نظام سیاسی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

شعر و ادب ، ادبیات فارسی ، تمدن ، نظام سیاسی