تعیین توابع تأخیر در تقاطعهای بدون چراغ راهنمایی:مطالعه موردی شهر تهران

تأخیر به عنوان یک عامل مهم و تأثیرگذار در انتخاب مسیر مطرح بوده و به عنوان یکی از مهمترین مدلها در شبیه سازیهای ترافیکی کاربرد دارد. زمان تأخیر در ورودی یک تقاطع به عوامل متعددی از جمله چگونگی رفتار رانندگان، مشخصات فیزیکی تقاطعها و خیابانهای ورودی به آن، حجم و ترکیب ترافیک همان ورودی و حجم و ترکیب حرکتهای مختلف (حجم تداخلی) در تقاطع بستگی دارد. توابع تأخیر به 2 گروه طبقهبندی میشوند. گروه اول توابعی هستند که زمان تأخیر هر ورودی تابعی از درجه اشباع همان ورودی میباشد و گروه دوم توابعی هستند که اثر حجم ترافیک سایر ورودیها در آنها لحاظ شده است. مطالعات قبلی نشان داده است که برای دستیابی به دقت بیشتر در مقدار تأخیر در تقاطعهای بدون چراغ راهنمائی، مدل تأخیر باید بصورت تابعی از حجم جریان ترافیک کلیه خیابانهای ورودی به آن تقاطع باشد. اکثر مدلهایی که تاکنون در ایران برای تخمین تأخیر در تقاطعهای بدون چراغ راهنمائی ساخته شدهاند تابعی از حجم همان ورودی بوده و اثر حجم تداخلی در سایر ورودیها در مدلها نقشی نداشته اند. در این تحقیق که به مطالعه موردی شهر تهران پرداخته است، مدل تأخیر در تقاطعهای بدون چراغ راهنمائی برای هر دو گروه توسعه داده شده است. در نوع اول تابع فقط وابسته به حجم ورودی تقاطع بود و در مدل نوع دوم حجم سایر ورودیها و ظرفیت معبر نیز درنظر گرفته میشود. تحقیق انجام شده در این مقاله نشان داد که مدلهای گروه دوم دقت بیشتری در برآورد تأخیر داشته و برای محاسبه تأخیر تقاطع های بدون چراغ کاربرد بیشتری خواهند داشت.

کلیدواژه ها:

تابع تأخیر ، حجم جریان ، ظرفیت ، تقاطع های بدون چراغ ، حجم تداخلی