بررسی اثرات سمیت سلولی ترکیب کومارینی umbelliprenin از گیاه Ferula
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,143
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AGRIBIOTECH03_159
تاریخ نمایه سازی: 27 تیر 1392
چکیده مقاله:
گونه های مختلف Ferula از خانواده ی Apiaceae به صورت خوراکی در طب سنتی ایران استفاده می شوند و بسیاری از آن ها قادر به سنتز ترکیبات کومارینی هستند که این ترکیبات فعالی تهای بیولوژیکی متعددی از خود نشان داد هاند. Umbelliprenin یک کومارین پرنیله شده ی طبیعی است که در گونه های جنس Ferula از جمله F.asa-foetida و F.szowitsiana یافت م یشود. آنزیم 15 لیپوکسیژناز نوع 1 LOX-1 - 15 از جمله آنزیم های مسیر لیپوکسیژناز می باشد که در سرطان پروستات افزایش بیان قابل توجهی را نشان داده است Umbelliprenin از جمله مهار کننده های آنزیم لیپوکسیژناز م یباشد که به تازگی پتانسیل مهاری آن نسبت به LOX-1 - 15 تعیین شده است. در این مطالعه اثرات سمیت سلولی این ترکیب روی سلول های سرطانی پروستات رده ی 3-PC با استفاده از تست MTT مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی سمیت سلولی ترکیب umbelliprenin سلول های 3PC- با غلظت های افزایشی umbelliprenin μg/ml 50 و 25 و 12/5 و 6/5 و 3 در بازه های زمانی 24 ، 48 و 72 ساعت تیمار شده و هرکدام با نمونه ی کنترل که حاوی غلظت مشابهی از DMSO بود مقایسه گردید. بررسی زنده ماندن سلو لها نشان داد که IC50 ترکیب LOX-1 بوسیله ی umbelliprenin می تواند از رشد سلول های 3 - PC جلوگیری کند، این ماده می تواند به عنوان یک ترکیب سمی در مطالعات in vivo و in vitro آینده مورد بررسی قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
صفیه صبورملکی
دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی
مریم مقدم متین
دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی-دانشگاه فردوسی مش
حمید صادقیان
دانشگاه علوم پزشکی مشهد، دانشکده پیراپزشکی، گروه علوم آزمایشگاهی
احمد رضا بهرامی
دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی-دانشگاه فردوسی مش
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :