واکنش رشدوعملکردگندم به تراکم درخاک های شوروکشت دیم

این تحقیق با استفاده ازچهارتراکم 125و375 ،250 و500 بوته درمترمربع سه مزرعه باسطوح شوری 6/72و9/34 و12/63 دسی زیمنس برمتر گندم رقم کوهدشت و ازمایش فاکتوریل درقالب طرح بلوکهای کامل تصادفی درمزرعه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان درمنطقه انبارالوم درسال زراعی 1388-89 انجام شد نتایج نشان داهد افزایش تراکم سبب افزایش شاخص سطح برگ تعدادساقه و تعداد ساقه بارور درواحدسطح شد بیشترین تعداد پنجه درمترمربع درتراکم 250 بوته درمترمربع تولید شد تعداد دانه درسنبله با افزایش تراکم از16عدد درتراکم 125 بوته به 8/29 عدد درتراکم 500 بوته درمترمربع کاهش یافت وزن هزاردانه نیز با افزایش تراکم کاهش یافت بیشترین ماده خشک دربیشترین تراکم مشاهده گردید افزایش شوری خاک سبب کاهش شاخص سطح برگ تعدادساقه تعدادساقه بارور تعدادپنجه تعدادپنجه بارور درمترمربع تعداددانه درسنبله و مجموع ماده خشک درهکتار شد اما بیش ترین وزن هزاردانه درشوری سطح اول مشاهده شده و شوری بیشتر تاثیر معنی داری بروزن دانه نداشت اثرمتقابل شوری و تراکم برتعدادپنجه بارور و عملکرد دانه معنی دار بود درمجموع به نظر میرسد برای دستیابی به حداکثر عملکرددرشرایط دیم میانگین بارندگی درطول فصل رشدکمتر از300 میلیمتر با افزایش شوری خاک نقش تراکم بوته درواحد سطح افزایش می یابد لذا درخاک های باشوری کمتر از6/5 دسی زیمنس برمتر تراکم 375 بوته درمترمربع و درخاکهای باشوری بیشتر استفاده از500 بوته درمترمربع میتواند عملکردبیشتر را درپی داشته باشد

کلیدواژه ها:

گندم ، شوری خاک ، تراکم بوته ، عملکرد