وضعیت نظام زراعی ایران از لحاظ ورود به نظام کشاورزی ارگانیک

یکی از بزرگترین چالشهای روبروی دولت ها در هزاره سوم میلادی، مسئله تامین و سلامت غذای جمیعت کشور ها است. عدم توانایی بسیاری از دولت ها در امنیت و سلامت غذای کافی باعث سوق دادن بسیاری از کشور ها به سمتبحران های شدید اجتماعی شده است. با توجه به این که در آینده نزدیک جمعیت دنیا به مرز 10 میلیارد نفر خواهد رسید در ص ورت تاکید بر نظام فعلی کشاورزی ، برای تامین غذای این جمعیت حد اقل به یک میلیارد هکتار اراضی جدید، منابع آب شیرین جدید، مصرف چند برابری ازت است که همین نکته نشان از خاموشی بیولوژیک خاک و مرگ کرهزمین خواهد بود . کشاورزی ارگانیک سیستمی است که چرخه اکولوژیکی و افزایش فعالیت خاک را بهبود و ارتقا می بخشد و با کمترین استفاده از نهاده های شیمیایی، با هدف سلامت و کیفیت محصولات تولیدی درون مزرعهاست. یکی از مشخصه های کشاورزی ارگانیک این است که این نوع کشت در اراضی زراعی کوچک بهتر عمل می کند به این دلیل در مزارع کوچک امکان کنترل عوامل از سوی کشاورز بیشتر بوده و او می تواند با رعایت اصول کشتارگانیک در آمد خوبی از مزرعه کسب کند . در نتیجه بخش کشاورزی ایران با توجه به این که خرد ه مالکی و پراکندگی قطعات اراضی یکی از عناصر ساختار سنتی کشاورزی کشور است ، می تواند از خرد بودن اراضی به عنوان یک عامل مثبت در راستای توسعه کشت ارگانیک استفاده نماید . دلایل زیادی وجود دارد که با استناد به آنها می توانچنین ادعا کرد که ظرفیت ها و توانمدی های فراوانی برای استقرار و گسترش کشاورزی ارگانیک در ایران وجود دارد . اما با وجود مزایای عمده، کشاورزی ارگانیک همواره با موانع و مشکلات بسیاری مواجه می باشد . یکی از مهمترین مشکلات در زمینه توسعه کشت ارگانیک، عدم حمایت دولت از کشاورز ارگانیک است . متأسفانه در کشور ما کشاورزی ارگانیک تاکنون رشد چندانی نداشته است . لذا در صورت بهره گیری از پتانسیل های توسعه کشت ارگانیک و رفع موانع و تنگناهای آن می توان انتظار پیشرفت در زمینه توسعه این نوع کشت را داشت

کلیدواژه ها:

اقلیم ایران ، پتانسیل کشاورزی ارگانیک در ایران ، محدودیت های کشاورزی ارگانیک در ایران ، خصوصیات نظام زراعی ایران ، کشاورزی ارگانیک