طراحی اماکن ورزشی براساس الگوی محیط زیستی

با در نظر گرفتن افزایش جمعیت و نیاز انسان ها به ورزش و تفریح , تجهیزات فرهنگی ،فراغتی، ورزشی و گردشگری جایگاه روبه رشدی را در فضای شهری اشغال می کنند. در حال حاضر، یکی از مهمترین مشکلات موجود در شهرهای کشور ما استقرار نامناسب فضاهای ورزشی در میان سایر کاربری های شهری می باشد به نحوی که بسیاری از افراد جامعه به علت عدم دسترسی به آنها نمی توانند از مکانهای ورزشی بصورت مطلوب استفاده نمایند و حل آنها به برنامه ریزی و مدیریت در زمینه مکان یابی و سامان دهی فضاهای ورزشی نیاز دارد. با پیدایش دیدگاه های جدید در برنامه ریزی شهری مثل توسعه پایدار ، گسترش رفاه اجتماعی ، سالم سازی محیط، اعتلای کیفیت زندگی شهری و غیره ، همچنین با توسعه نهاد ها و مقررات زیست محیطی , بهبود مدیریت شهری و غیره ، موضوع مکان یابی و ساماندهی فضاهای ورزشی و خدمات شهری نیز تحول کیفی پیدا کرده است. از اینرو انتخاب مکان استقرار در داخل شهر یا روستا که در بر گیرنده برنامه ریزی زیست محیطی است که با مقررات شهری و ضوابط منطقه بندی ارتباط می یابد. در این تحقیق برای انطباق مکان یابی ورزشگاه ها بر اصول زیست محیطی و توسعه پایدار مدلی ارایه گردیده است که شامل یکسری استاندارد کلی و یکسری استاندارد خاص با توجه به شرایط محیطی منطقه می باشد . پس از ترکیب و تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده و ارزیابی آنها در خصوص منطقه مطالعاتی، بررسی و تصمیم گیری مکانی صورت می گیرد.نتایج حاکی از آن است که برای آمایش و شهرسازی ، بهتر است فضاهای ورزشی را نه بر طبق ماهیت فرصت ها بلکه بر اساس ظرفیت ، وسعت، جاذبه فضایی، میزان استفاده ، امکان دسترسی، دوری از خانه و تمام چیزهایی که به آنها بستگی دارد, طبقه بندی کرد.

کلیدواژه ها:

ورزشگاه ، الگوی زیست محیطی ، مکانیابی