توجیه اقتصادی - اجتماعی و زیست محیطی بکارگیری آبگرمکن خورشیدی در ایران (مطالعه موردی: شهر همدان)

امروزه صرفه جویی در مصرف انرژی های فسلی و ناپایدار و معماری نوین و در تناسب با استفاده انرژی های نو به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند. به طوریکه حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژیهای فسیلی و طراحی فضاها مطابق با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران وشهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در این زمینه ها نموده است. افزایش مدام جمعیت، کشورهای جهن را بیش از پیش با مشکل کمبود انرژی رو به رو ساخته و حیات بشر را تهدید می کند. یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست در جهان و به خصوص در کشور ما ایران، مصرف انرژی فسیلی در فضاهای مسکونی، برای تهیه آب گرم مصرفی و تامین گرمای فضای خانه است. با اجرای اصول پایداری محیطی می توان با این مشکل مبارزه کرد. معماری سنتی ایران چه در بخش مسکونی و چه در بخش غیرمسکونی و همینطور تلفیق این دو در سطح وسیع تری به نام شهر، دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسایل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده است. پژوهش حاضر به روش اسنادی به تحلیل منافع و مزایای اقتصادی – اجتماعی و زیست محیطی مزایای بکارگیری این فناوری می پردازد. نتایج این پژوهش نشان داد که میزان صرفه جویی انرژی، هزینه های اجتماعی، کاهش گازهای آلاینده و کاهش هزینه حذف دی اکسید کربن به واسطه کاهش انتشار آن در سال به ترتیب برابر با 78370244 کیلووات ساعت، 7863167475 تومان، 535629 تن و 19283862924 تومان و همچنین دوره بازگشت سرمایه اولیه بکاگیری آبگرمکن های خورشیدی برابر 3.23 سال خواهد بود.

کلیدواژه ها:

آبگرمکن خورشیدی ، محیط زیست ، دی اکسید کربن ، همدان