ارایه ی الگوی پیاده سازی سیستم مسیر سریع در دپارتمان اورژانس بیمارستانی بدون افزودن منابع درمان با استفاده از بهینه سازی مبتنی بر شبیه سازی

در این تحقیق از رویکرد بهینه سازی مبتنی بر شبیه سازی گسسته-پیشامد با رویکرد فرآیندگرا به منظور پیاده سازی سیستم مسیر سریع بدون افزایش منابع در دپارتمان اورژانس استفاده شده است. پس از ساخت مدل اورژانس، مدل پیشنهادی مسیر سریع با بکارگیری شاخص توقف برای اولویت بندی و هدایت بیماران به مسیر سریع ساخته شد و با استفاده از بهینه سازی بر مبنای 5 شاخص عملکرد، پیکربندی های کاندید برای پیاده سازی سیستم مسیر سریع ایجاد شدند. در نهایت به کمک تصمیم گیری چندشاخصه، پیکربندی ها رتبه بندی شدند و بهترین پیکربندی انتخاب شد. به منظور جمع آوری اطلاعات سیستم برای تهیه ی مدل اورژانس، یک مطالعه ی موردی بر روی بیمارستان شهید بهشتی بابل انجام شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در صورت نبود امکان افزایش تعداد منابع دپارتمان اورژانس، می توان با تقسیم بهینه ی منابع بین دو سیستم فوریت و مسیر سریع، از مزایای بکارگیری این سیستم در دپارتمان اورژانس بهره مند شد.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی گسسته-پیشامد ، سیستم های مراقبت های سلامت ، دپارتمان اورژانس ، مسیر سریع ، شاخص توقف ، بهینه سازی مبتنی بر شبیه سازی