نگاهی به فرایند نظارت و کنترل با رویکردی دینی

تلاش برای تبیین مکتب مدیریت اسلامی، به کمک رویکردهای مختلفی توسط اندیشمندان حوزه و دانشگاه صورت گرفته است. رویکردهایی از قبیل: اصول گرایی، تأثیر مبانی و مفروضات، فقهی، حقوقی، تفسیری، تاریخی، سیره حکومتی پیامبر (ص) و امام علی (ع). بدون تردید، هر یک از این رویکردها در تمامی و یا حداقل بخشی از حوزه های مدیریتی چون: وظایف عمومی مدیران، وظایف تخصصی مدیران، نقش های مدیریتی، اوصاف و ویژگی های مدیریتی، فلسفه مدیریت، روش های مدیریت، نظریه های مدیریت و... به طور مستقیم قابلیت به کارگیری دارد.نظارت و کنترل یکی از اجزای اصلی مدیریت محسوب می گردد، کنترل و نظارت عبارت است از: «ارزیابی تصمیم گیری ها و برنامه ها از زمان اجرای آن ها و اقدامات لازم برای جلوگیری از انحراف عملیات نسبت به هدف های برنامه و تصحیح انحرافات احتمالی به وجود آمده» (جاسبی، 274:1370)این مقاله به مطالعه رویکرد اصول گرایی در حوزه نظارت و کنترل سازمانی با تکیه بر مکانیزم های تأثیرگذار در راستای تبیین مراجع و دستگاه های نظارت و کنترل از دیدگاه اسلام می پردازد، و نقش نظارتی رقیب و عتید، پیامبران و ائمه، فرشتگان، شهادت اعضاء و جوارح انسان، نفس لوامه، امر به معروف و نهی از منکر عمومی و به ویژه خود کنترلی به عنوان رکن برتر و مؤثر در زندگی سازمانی، مورد بحث و تفحص قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

سازمان ، مدیریت ، نظارت ، ارزیابی ، خودکنترلی