چگونگی استفاده از بتن خود متراکم در مقاطع با فشردگی آرماتور زیاد ومناطق غیر قابل دسترس برای تراکم کامل
محل انتشار: همایش ملی معماری، عمران و توسعه نوین شهری
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 579
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NSIA01_161
تاریخ نمایه سازی: 4 آذر 1393
چکیده مقاله:
بدون شک یکی از مهمترین مراحل بتن ریزی، متراکم کردن آن میباشد که باعث افزایش مقاومت بتن میشود.یکنواخت نشدن بتن، محبوس ماندن هوای اضافی در مخلوط، خلل و فرج و . . . همگی از دغدغه های جامعه مهندسیمی باشد که از دیرباز آنها را وادار به کشف شیوه ای نوین برای غلبه بر این مشکلات کرده است . مهمترین توسعه انقلابی در ساخت و اجرای بتن در چند دهه اخیر استفاده از بتن های خود متراکم می باشد. بتن خود متراکم که نخستین بار در سال ١٩٨٦ توسطProfessor Hajime Okamura در ژاپن پیشنهاد گردید،بتنی است که در اثر وزن خود متراکم می شود، امروزه یکی از پرکاربرد ترین شیوه های بتن ریزی بخصوص در اروپا می باشد . در این مقاله ابتدا توضیح مختصری در رابطه با این نوع بتن و مزایای استفاده از آن داده خواهد شد، سپس برخی از آزمایش های مهم آن، شیوه بدست آوردن بتن خود متراکم، برخی از محدودیت های این ماده ساختمانی و در نتیجه علت گسترش بتن خود متراکم نسبت به بتن های معمولی در سطح کشورهای پیشرفته و بخصوص در اروپا و عدم پیشرفت آن در ایران مورد بررسی قرار میگیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی مهدوی عادلی
استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، گروه عمران، شوشتر، ایران
امید خوش طالع
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، گروه عمران،شوشتر،ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :