بررسی تغییر تدریجی رفتار دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد در اثر آموزش مرحله به مرحله آمادگی در برابر زلزله (تجربه و شناخت زلزله افزایش آگاهی درک خطر زلزله اقدام به آمادگی نشر تجربیات )

با توجه به اینکه هر چند سال در کشور ایران زلزله های مخرب و ویرانگری رخ می دهد و جان هزاران هموطن ما را می گیرد ، و ضربه مهلک اقتصادی نیز به زیر بنای کشور وارد می شود . اما اگر خدای ناکرده زمان وقوع زلزله های ویرانگری همچون زمین لزره بم و زرند همزمان با حضور دانش آموزان در مدارس باشد ، این عدم آمادگی دانش آموزان جهت رویارویی با زلزله بی شک متحمل آمار بالای تلفات و صدمات خواهیم شد . در این راستا ، به منظور تاثیر تجربه فرد و آموزش درک خطر زلزله جهت آمادگی و اقدام عملی و نهایتاً نشر و انتقال تجربیات آنها به جامعه ، یک تحقیق و مطالعه تجربی با شرکت دانش آموزان دختر سال سوم تجربی آموزش و پرورش ناحیه 2 کرمان که به طور تصادفی انتخاب شده اند صورت گرفته است . نتایج نشان می دهد که تجربه زلزله عامل چندان موثر بر افزایش آگاهی در برابر زلزله نیست . و با توجه به علاقه مندی بالای دانش آموزان از مباحث زلزله ، آموزش نیز هنگامی موثر است که در حیطه سطح مدارس باشد ، تا بتواند اطلاعات سودمندی را که پایه علمی دارند به دانش آموز منتقل کند . بررسی ها حاکی از آن است که در سیر تدریجی شناخت و اگاهی از زلزله و درک خطر ، ژرف بینی و تصمیم و اقدام عملی جهت آمادگی علاوه بر مدرسه عواملی مثل خانواده ، جامعه و خود آموزشی می توانند نقش بسزایی داشته باشند . اما مدرسه می تواند شیوه های علمی و عملی تری از آموزش بلایا را از طریق ابزارهای گفتاری ، دیداری و شنیداری به فراگیر منتقل کرده و به او کمک کند تا یک فرهنگ آمادگی در برابر زلزله را نهادینه نماید و این فرهنگ را به سمت و سوی خانواده و جامعه و انجام اقدامات شایسته هدایت کند .