اثرات کشاورزی حفاظتی بر مدیریت پایدار سرزمین مرور منابع

حفاظت از خاک به عنوان بستر تولید در بخش کشاورزی و تضمین کننده امنیت غذایی جامعه، یکی از اهداف برنامه های کلان درحوزه پدافند غیرعامل است. بر این اساس است که همانند سایر کشورها، در ایران نیز برنامه های متعددی طراحی و تعدادی از آنهااجرا شده است. و تحقیق حاضر تلاش دارد تا با تحلیل و بررسی مطالعات انجام شده ضمن بیان تعریف مدون از کشاورزی حفاظتی، الگوهای انجامشده این عملیات بررسی گردد. در این رابطه دو روش خاکورزی حفاظتی(شخم حداقل) وبدون خاکورزی در مقالات بررسیگردید. همچنین اثرات این فعالیت ها بر اساس چهارچوب اهداف مدیریت پایدار سرزمین 1 که حفظ و ارتقای خدمات اکوسیستمی(بهره وری)، کاهش سطح ریسک تولید (امنیت)، حفاظت از پتانسیل منابع طبیعی (حفاظت)، پایایی اقتصادی (پایایی)، و مقبولیتاجتماعی (پذیرش) بوده دسته بندی شده واهمیت آنها مشخص گردید. نتایج تحلیل ها نشان داد که کشاورزی حفاظتی سبب بهبودشاخص های مدیریت پایدار سرزمین گردیده و توانسته به لحاظ بهره وری، امنیت وحفاظت عنوان راهبرد اصلی در برنامه ریزیکشاورزی در قرن 21 قرار بگیرد. همچنین با کمک به پایایی اقتصادی و ارتقای مقبولیت اجتماعی کشاورزی سبب پایداری کشاورزیکشور شده است و سبب شده است که کشاورزی همچون گذشته یکی از پایگاه های مقاومت و پایداری کشور باشد. بر اساس نتایحذکر شده، در پایان توسعه فعالیتهای حفاظتی خاک نظیر پروژه های آبخیزداری، خاک ورزی و.... پیشنهاد شد.