مبانی ارزش گذاری بافت ها و محدوده های تاریخی

کشور ما به لحاظ غنای تاریخی ،فرهنگی و معماری یکی از کشورهای دارای تاریخ فرهنگ و تمدن بسیار پرسابقه و طولانی بوده و از این نظر،در نزد صاحبنظران تاریخ فرهنگ و تمدن جای تردیدی نیست،این تاریخ و تمدن غنی موجب گردیده است که در اکثر شهرهای کشور،بخشی به عنوان بافت قدیم و تاریخی به فرم ها و اشکال متفاوتی وجود داشته باشد .بافت های تاریخی شهرها به عنوان نهادهایی که عمل حیات اجتماعی و مدنیت اقوام و ملل مختلف بوده و ویژگی های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و معیشتی زمان و مکان خاص خود را بیان می دارند و در حکم بخشی،از شناسنامه فرهنگی هر قوم و سرزمین هستند و شناسنامه فرهنگی یک قوم سند هویت آن قوم محسوب می شود. بنابراین بافت های تاریخی از ارزش و اهمیت ویژه ای برخوردارند.از طرفی در آثار و ابنیه و بافت های تاریخی علاوه بر فنون ودانش ها و هنرهای بدست آمده از تلاش و کوشش چندین هزار ساله مردمان می توان ظرافت ها،حساسیت ها و ضرورت هایی را در چگونگی مواجهه و مداخله با آنمشاهده کرد که باعث تبلور و تعیین نگرش ها، اندیشه ها و آئین هایی در این زمینه شده اند لذا شناسایی بافت تاریخی و تعریف معیارهایی برای شناخت و به ویژه سنجش ارزیابی و ارزش گذاری این قبیل آثار شهری کاملا ضروری خواهد بود.در این پژوهش با رویکردی تحلیلی و اسنادی به معرفی بافت ها و محوطه های تاریخی پرداخته.و در ادامه مهم ترین معیارها و شاخص های ارزش گذاری بافت های تاریخی از جمله قدمت،وحدت،اصالت تاریخی و معماری و عدم مداخله و ... را شناسایی کرده و هر معیار را به طور مجزا مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهیم

کلیدواژه ها:

بافت های تاریخی ، معماری ، مبانی ارزش گذاری ، محوطه های تاریخی