بررسی الگوی توسعه گردشگری کشور در چارچوب برنامه های توسعه پس از انقلاب

علیرغم اینکه برنامه ریزیهای توسعه درکشورما سابقه ای نسبتا طولانی داشته و ازجمله پیشگامان تدوین و برنامه های توسعه بوده است متاسفانه شاهد کم تحرکی و رشداقتصادی اندکی به خصوص دربخش گردشگری درکشور بوده ایم درعین حال کشورهایی نیز وجود دارند که باسابقه برنامه ریزی حتی کمتر ازدودهه اکنون ازلحاظ معیارهای رشد و توسعه یافتگی چندین دهه ازما جلوتر افتاده اند دربرنامه ریزی گردشگری سه عامل تعریف جایگاه گردشگری درنظام اقتصادی و تدوین نظام حقوقی گردشگری و سیاستهای کلان دارای اهمیت است سالهای ابتدایی انقلاب باعدم تعریف درست ازگردشگری درنظام برنامه ریزی همراه بوده و درسالهای اخیر برنامه ریزی برای بهره برداری ازمنابع گردشگری ایران ازدرجه اهمیت بالایی درراستای توسعه این صنعت درسطوح ملی و کلانتر آن یعنی نیل به اهداف منطقه ای درمقیاس کشورهای جهان اسلام اهمیت پیدا کرده است بررسی سیاستهای دولت درقالب برنامه توسعه درخصوص گردشگری طی برنامه های اول تا پنجم باهدف بررسی الگوی منسجم توسعه صنعت گردشگری درکشور ضرورت اصلی تحقیق حاضر است دراین چارچوب سوال اساسی پژوهش آن است علیرغم برنامه های مختلف توسعه گردشگری درکشور محقق نشده است نقش محتوایی این برنامه ها دراین عدم تحقق چیست؟ آیا این برنامه ها ازانسجام و الگویی پیروی می کنند؟ روش تحقیق این پژوهش تحلیل محتوایی است این مقاله سعی دارد انسجام برنامه ها و روح ح اکم بربرنامه و الگوی تسعه گردشگری کشور را مورد بررسی قراردهد

کلیدواژه ها:

گردشگری ، برنامه های توسعه ، برنامه ریزی گردشگری ، الگوی برنامه ریزی ، ایران