تاثیر سیاست های پولی برای خروج از رکود تورمی (مطالعه موردی:اقتصاد ایران)

در شرایط رکود تورمی در اقتصاد مشکل بالا بودن تورم و پایین بودن سطح تولید یا به عبارتی بالا بودن میزان بیکاری معضلات اصلی اقتصاد می باشد. ازطرف دیگر یکی از اهداف سیاست های پولی ثبات در سطح عمومی قیمت ها و ایجاد زمینه تولید و سرمایه گذاری می باشد. با توجه به مشکلاتساختاری اقتصاد ایران و وابستگی آن به درآمدهای نفتی در سال های اخیر با بروز تحریم ها منجر به نمایان شدن آسیب پذیری شدید اقتصاد ایران بودهاست و از طرفی مساله ناسازگاری زمانی در سیاست های پولی کشور منجر به افزایش نااطمینانی در بازار ارز و سرمایه و به تبع آن منجر به نوسان در قیمت ها بوده است. هدف این مقاله بررسی تاثیر عملکرد سیاست های پولی در کنترل بازار ارز و سرمایه و تشویق به افزایش در تولید و سرمایه گذاری و به دنبال آن کنترل حجم پول و کاهش در نرخ تورم برای رسیدن به هدف خروج از مشکل رکود تورمی می باشد که برای این منظور با استفاده از الگو های خودرگرسیون برداری ساختاریSVARو خودهمبسته با استفاده از داده های سال های1392-1350الگو تجربی تحقیق مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل نمودارهای کنش و واکنش بیانگر این موضوع بود که شوک های پولی اثر مثبت و معنی داری در کوتاه مدت بر تولیدداشته و با اتکا به افزایش در بهره وری عوامل تولید می توان همزمان به افزایش در تولید و کاهش در سطح عمومی قیمت ها رسید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس بیانگر این موضوع می باشد که حجم پول در اقتصاد ایران درصد بالایی از نوسانات تولید و تورم را توضیح می دهد،لیکن اگرچه سیاست های پولی عامل مهمی در خروج کشور از رکود تورمی می باشد،به تنهایی قادر به اثر بخشی بالایی نخواهد بود و این امر نیازمند مشارکت در بخش تولید و عرضه اقتصاد می باشد

کلیدواژه ها:

رکود تورمی ، سیاست پولی ، ناسازگاری زمانی ، الگو خودرگرسیون برداری ساختاریSVAR