دانش سازگاری : حلقه مفقوده در فرآیند تدریس - یادگیری دانش آموزان

روش های تدریس - یادگیری، روش های برقراری ارتباط با فراگیران در محیط های آموزشی هستند . از این رو، همواره باید تلاش شود تا با توجه به شرایط دانش آموزان، محتوای درس و ابزار و امکانات آموزشی، بهترین و موثرترین روش ها انتخاب گردند تا یادگیری، تسهیل گری و اثربخشی در آموزش افزایش یابند . تجارب موجود پیرامون روش های مذکور در مدارس نشان می دهد که غالباً روش های مورد استفاده به دنبال افزایش دانش و توانایی دانش آموزان می باشند و لذا، کلاس ها به صورت سخرانی یک طرفه معلم به دانش آموز، برگزار می شوند که بیانگر نمونه بارز این امر است . اگرچه برخی از دروس دارای کارهای عملی آزمایشگاهی یا عملیات میدانی هستند اما، آموزش موثر و مفید باید از دو مرحله ی فراگیری دانش نظری و دانش عملی فراتر رفته و دانش آموز را به دانش سومی که همانا مهیا سازی برای مواجه شدن با تغییر و تحولات و خدمت به جامعه است، رهنمون سازد . این دانش سوم، دانش سازگاری نامیده می شود . مقاله حاضر ضمن تشریح دانش سازگاری، جایگاه این حلقه مفقوده را در فرآیند تدریس - یادگیری دانش آموزان با یک مثال عملی معرفی می کند .

کلیدواژه ها:

دانش سازگاری ، فرآیند تدریس ، دانش آموزان