سازگاری های فراساختاری آبشش ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) تحت شرایط اسمزی مختلف

زمینه مطالعه: سلول های غنی از میتوکندری (MRC) از سلول های تخصص یافته اپیتلیومی می باشند که نقش فعال و مؤثری در تنظیم یونی ایفا می کنند. این سلول ها در ا پیتلیوم آبشش ماهیان به اشکال و انواع مختلف وجود دارند. هدف: در این مطالعه شوری های مختلف مصنوعی برای تعیین الگوی تغییرات دهانه های راسی سلول های غنی از میتوکندری در کوتاه مدت و بلند مدت استفاده شد. روش کار: ماهی شانک زردباله (Acant hopagrus latus) برای مدت 21 روز علاوه بر شوری طبیعی محیط در خور موسی (42ppt) در شوری های مورد نظر (آب شیری 5, 20, 60ppt) با سه تکرار برای هر کدام نگهداری شدند. 1، 7 و 21 روز پس از شروع دوره آزمایشی، نمونه های آبشش ماهی جهت مطالعه تحت میکروسکوپ الکترونی، در گلوتارآلدهید 2%+ پارافرمالدیهید 2% در بافر فسفات (pH=7/4) در شوری های محیطی مختلف تشخیص داده شد: سلول های دارای دهانه عمیق (deep hole)، کم عمق (shallow basin) و برآمده (wavy convex). بیشتر MRC ها در آب دریا و تمامی آنها در 60ppt از نوع کم عمق بود. پس از کاهش شوری به 20ppt غشای رأسی MRC ها به سرعت شروع به بالا آمدن کرد و در روز 7 بسیاری از سلول ها از نوع کم عمق و برآمده بودند. ولی در روز 21، MRC ها به حالت قبل از تغییر شوری بازگشتند. در اثر انتقال به محیط های هایپواسموتیک (5ppt و اب شیرین) تغییرات سریع در غشای راسی مشاهده شد و پس از 21 روز همه ی انواع MRC در فیلامنت وجود داشت. نتیجه گیری نهایی: MRC های کم عمق به عنوان فرم تیپیک آب شور، نیاز فیزیولوژیکی شانک در تنظیم اسمزی در آب دریا و محیط های غلیظ تر را فراهم می کند، ولی در محیط های هایپواسموتیک، عملکرد تمامی انواع MRC برای تنظیم اسمزی لازم است.

کلیدواژه ها:

تنظیم اسمزی ، سلول غنی از میتوکندری ، فراساختار ، شانک زردباله ، Acanthopagrus latus