سنجش کیفیت حضور بانوان در فضاهای شهری نمونه موردی:محله شهرآرا تهران

فضای عمومی به عنوان تجلی گاه زندگی شهری، باید متناسب با نیاز ها، فعالیت ها و رفتارهای ساکنان خود شکل گیرد. نیاز هایی که در ذات خود، جنسیت و سنین را می بایست مد نظر قرار دهد. عدم همسوسازی ویژگی های محیط با نیازها و خصوصیات استفادهکنندگان از آن موجب پدید آمدن فضایی ناکارآمد می شود. در بسیاری از فضای شهری ایران به ویژه تهران این ناکارآمدی بیشتر خود را در قالب جنسیت استفاده کنندگان از فضا جلوه می دهد به نحوی که مردان به عنوان جنسیت اول تا حدودی در محیطی کالبدی متناسب با ویژگی ها و نیازهای خود حضور پیدا و فعالیت می کنند اما زنان به عنوان جنسیت دوم در فضایی حاضر می شوند که درطراحی آن به نحوه حضور و فعالیت زنان توجه نشده است و در خلق آن به کیفیت های مطلوب فضای شهری اهمیت چندانی داده نشده است.کیفیاتی که هر یک به نوبه خود بر میزان و ابعاد کیفی حضور و فعالیت بانوان در فضای شهری تاثیر می گذارند. در پژوهش حاضر تلاش گردیده است تا با شناخت نیازهای زنان در فضای شهری، چگونگی و کیفیت حضور و فعالیت آن ها در محیطشهری را مورد بررسی و ارزیابی قرار داده، تا بتوان از نتایج حاصل از سنجش این مهم به راهبرد ها و اصولی برای خلق فضایی در خوربانوان برای حضور و فعالیت زنان نایل آمد سنجش کیفیت حضور بانوان در محله ی شهرآرا به عنوان نمونه موردی در قالب اهدافتحقیق مورد بررسیرقرار گرفت. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و روش جمع آوری داده ها به صورت میدانی است. با توجه به نتایج پژوهش و معیارهای ارزیابی، کیفیت حضور بانوان در محله ی شهرآرا در وضعیت تا حدودی نا مطلوب، با توجه به معیارهای ایمنی، امنیت،کیفیت عرصه همگانی، آسایش و آرامش و نفوذپذیری و حرکت قرار داشته و بانوان عدم رضایت کامل خود را در ارزیابی معیارهای فوق ابراز داشته اند و در ارتباط با معیارهای همه شمول بودن و راحتی در وضعیت قابل قبول- مطلوبی برای ایشان قرار دارد

کلیدواژه ها:

کیفیت حضور پذیری ، بانوان ، فضای شهری ، محله شهرآرا ، تهران