بررسی پارامترهای موثر در بازده حرارتی آبگرمکن گازی مخزندار زمینی و تحلیل اقتصادی آن

گستردهگی استفاده از آبگرمکن گازی مخزندار زمینی و همچنین مقدار گاز مصرفی آن، باعث میشود که بهینه سازی مصرف گاز در این وسیله، در اولویت قرار گیرد. به همین دلیل، در این تحقیق، برای بهینه سازیمصرف سوخت این نوع آبگرمکنها، طراحی و ساخت نمونهای از آن، مد نظر قرار گرفته است. در این طرح، پارامترهائی مثل افزایش سطح تبادل حرارت، افزایش زمان ماندگاری محصولات احتراق در داخل آبگرمکن، کاهش اثرات منفی رسوب آب و موارد متعدد دیگر، منظور شده و بازده حرارتی نمونه ساخته شده نیز بر اساس استاندارد 2121 ، محاسبه شده است. نتایج به دست آمده نشان میدهند که با افزایش سطح تبادل حرارت در آبگرمکن به مقدار دو برابر، مصرف گاز آن، حدود 21 % کمتر میشود. تحلیل اقتصادی مربوطه نیز نشان میدهد که در صورت کارکرد آبگرمکن در هر روز برابر2/5 ساعت، دوره بازگشت سرمایهگذاری اضافه بر اساس قیمت هر متر مکعب گاز برابر 211 تومان(، برابر 2101 روز )مدت زمانی کمتر از سه سال و بر اساس قیمت گاز صادراتی هر متر مکعب 2111 تومان(، برابر 78 روز )یا مدت زمانی کمتر از سه ماه میشود. این محاسبات نشان میدهند که بهینه سازی مصرف گاز، در آبگرمکنهای گازی مخزندار زمینی، امری کاملا اقتصادی است

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، گاز ، آبگرمکن مخزندار زمینی ، رسوب ، تبادل حرارت ، تحلیل اقتصادی