دین ورزی و جان فزایی از دیدگاه مولانا

از دیدگاه مولانا دین پایه و اساس زندگی معنوی و حیات جاودان انسان است و به نوعی سوق دهنده و نجات بخش انسان«ظلوم و جهول» به دنیای سعادت و سلامت است . او بر این باور است که رسیدن به زندگی سعادتمند و کمال اخروی در سایه سار بهره مندی از ادیان الهی مستتر است . مولانا جلال الدین همواره انسان را موجود برتری می شناسد که شایسته ی بهترین هاست و بیشتر از آنکه به «چه کردن ها » بنگرد به «چه شدن ها» کار دارد و در پی طرح ریزی یک چارچوبی است که آدمی را به جایگاه والای او، که «سعادتمندی » است برساند . از نگاه مولانا دین وسیله است برای شناخت خداوند و مقدمه ای برای رسیدن به حب الهی، از این رو مولوی آنچه را که موجب شناسایی محبوب و معشوق است ، به صراحت «دین» می نامد و معتقد است که به واسطه ی شناخت دین است که می توان یار ازلی را شناخت .

کلیدواژه ها:

خداوند ، انسان ، دین ، عشق ، مولانا