کاوش کوره های سفالگری کوچنشینان هزاره اول ق م .در محوطه چاه صالحی کیل لی تل چهارمحال وبختیاری

این محوطه باستانی در 2 کیلومتری شرق شهر بلداجی از توابع استان چهارمحال و بختیاری واقع شده است. بر اساس شواهدباستان شناسی ساختار معیشتی مردمان اغلب مناطق مرتفع جنوب غرب ایران از دوران پیش از تاریخ به این سو با کوچ نشینی عجین شده است. اصولاً کوچنشینان در سکونتگاههای موقت خود مخصوصاً در سرزمینهای ییلاقی بقایای قابل توجه معماری از خود بهجای نمیگذارند. از این رو شناسایی این گروهها تنها از طریق مختصر بقایای معماری کف و دیوارههای کوتاه اتراقگاه- هایشان و یا کشف تصادفی قبورشان میسر است. محوطه باستانی چاه صالحی از محوطههایی است که بصورت اتفاقی در بررسی- های باستانشناسی شهرستان بروجن کشف شده است؛ بر اساس کاوش وگمانهزنی انجام شده در این محوطه شواهد چندین کوره سفالگری شناسایی و تعدادی از آنها کاوش شدند. این کورهها بر اساس شواهد سفالی به هزاره اول قبل از میلاد تعلق دارند.کورهها در بستری طبیعی و بدون وجود هرگونه بقایای استقراری احداث شدهاند، بنظر میرسد سفالگران این محوطه بصورت تخصصی به تولید و عرضه سفال مورد نیاز جوامع کوچنشین منطقه میپرداختهاند. اهمییت آثار شناسایی شده در این محل مطالعه مدارک ملموس گروههای صنعتگری است که همراه جوامع و یا بصورت متخصصین دورهگرد ملزومات مورد نیاز مردم را تولید و عرضه میکرده اند؛ در هر صورت تولید سفال در مقیاس کوچک و پراکنده علاوه بر تایید وجود کارگاههای صنعتی غیر دایم میتواند حضور گونههای متنوع سفال در هزاره اول قبل از میلاد را موجه سازد.

کلیدواژه ها:

کوره سفالگری ، هزاره اول ق م ، کوچ نشینی ، صنعتگر دوره گرد