مطالعه سفال شیاردار اشکانی سیستان

سفال بعنوان مهمترین و فراوانترین داده فرهنگی در اکثر محوطههای باستانی از اهمیت بالایی در مطالعات باستانشناسی برخوردار است. به نحوی که بسیاری از دورهبندیهای تاریخی صورت گرفته بر مبنای مطالعات نمونههای سفالی میباشد. از این رو شناخت سفال هر دوره و هر منطقه یکی از بنیادیترین مراحل مطالعات باستانشناسی است. مطالعه سفال دورهی اشکانی با توجه به استفاده فراوان آن در این دوره، از جایگاه ویژهای برخوردار است و علاوه بر عامل فوق، گونههای متنوع محلی در این دوره بر اهمیت شناخت و مطالعه آن افزوده است. از گونههای شاخص محلی در دورهی اشکانی می توان به سفال شیاردار سیستان اشاره نمود که از حیث فراوانی و کیفیت در جایگاه بالایی قرار دارد . این نوع سفال که دارای کیفیت مطلوب چه در مرحله ساخت و چه در مرحله پخت است یکی از سفالهای شاخص این دورهی سیستان میباشد که کمتر در مورد آن به صورت مجزا و مستقل پژوهش شده است. با توجه به اهمیت سفال شیاردار سیستان در باستان شناسی منطقه و نقش آن در گاهنگاری دورهی اشکانی، سعی گردیده است تا با مطالعهی میدانی و کتابخانهای روند شکلگیری، تغییر و تحول و تأثیر و تأثر آن در مناطق همجوار مورد بررسی قرار گیرد. مطالعات صورت گرفته نشان میدهد که سفال شیاردار سبک سیستانی از دورهی هخامنشی آغاز و در دوره اشکانی با اشکال و رنگ متنوع به تکامل میرسد. دامنه نفوذ این نوع سفال تا مناطق دوردستی از ایران و خارج از ایران دیده میشود

کلیدواژه ها:

سیستان ، دورهی اشکانی ، مطالعات باستانشناسی ، سفال شیاردار