القاو بهینه سازی شرایط رشد ریشه های موئین گیاه سنبل الطیب (Valeriana officinalis) حاصل از تلقیح اگروباکتریوم رایزوژنز(Agrobacterium rhizogenes)

هدف: در این تحقیق به منظور بهینه سازی شرایط رشد ریشه های موئین، ریز نمونه های حاصل از برگ، ریشه و هیپوکوتیل با باکتری اگروباکتریوم رایزوژنز تلقیح و اثرات چهار محیط کشت پایه موراشیک و اسکوگ مایع با ترکیبات و دمای متفاوت بر رشد ریشه های موئین بدست آمده مورد بررسی قرارگرفت. مواد و روش ها: به منظور القای ریشه های موئین از دو سویه A13 و 9534 باکتری اگروباکتریوم به دو روش اسپری و دیسک برگی استفاده شد. برای تایید تراریخت بودن ریشه ها و عدم آلودگی ، واکنش PCR برای تکثیر اختصاصی ژن rolA-B و virD انجام شد. ریشه های موئین بدست آمده در محیط های کشت موراشیک و اسکوگ تحت تیمار های مختلف در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شده و ریشه ها بعداز گذشت دو ماه برداشت و میزان وزن خشک آن ها اندازه گیری شد. نتایج: بعداز 8 روز ریشه های موئین در ریز نمونه های ریشه، هیپوکوتیل و برگ گیاهچه ها مشاهده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بیشترین میزان وزن خشک ریشه های موئین (0/19 گرم) مربوط به محیط کشت پایه موراشک و اسکوگ مایع با 3 درصد ساکارز در دمای 35 درجه سانتی گراد و کمترین رشد(0/05 گرم) مربوط به محیط کشت MS پایه غنی شده با 0/2 گرم بر لیتر هورمون اکسین بود. بطور کلی نتایج نشان داد که برای کوتاه کردن زمان افزایش زیست توده کلی ریشه های موئین، انتخاب نوع کلون، بهینه سازی شرایط محیط کشت نقش تعیین کننده ای دارد.

کلیدواژه ها:

سنبل الطیب ، ریشه موئین ، اگروباکتریوم رایزوژنز ، زیست توده ، بهینه سازی