بررسی تحلیلی سنجش سرمایه فکری انسانی در سازمانها

در عصر اقتصاد مبتنی بر دانش فعالیتهای ارزشآفرین سازمانها فقط متکی به داراییهای مشهود آنها نیست. مطالعات نشان داده که ابزار سنجش عملکرد با معیارهای مالی دارایی های مشهود دارای نارسایی هایی است، و فرصتهای ارزشآفرینی در حال جابجایی از مدیریت داراییهای مشهود به مدیریت استراتژیهای دانش پایه ای است که هدف آنها به کارگیری دارایی های نامشهود یک سازمان میباشد.در عصر رقابت مبتنی بر دانش توانایی سازمانها برای توسعه و بسیج دارایی های نامشهود عملی حیاتی در موفقیت برای حضور در بازار رقابتی محسوب میشود که در این میان عوامل انسانی موجود در سازمانها یکی از مهمترین عوامل در این زمینه میباشند.امروزه در بسیاری از کشورها، نیروی انسانی به عنوان یک منبع سرمایه ای در جهت ارتقای سطح عملکرد و افزایش بازده موردتوجه مدیران تمامی واحدهای اقتصادی و نهادهای اجتماعی قرارگرفته است. سرمایهگذاران، اعتباردهندگان و سایر گروه های ذینفع، به منظور اخذ تصمیمات مناسبتر، به اطلاعاتی در مورد ارزش داراییهای انسانی نیازمندند. سنجش سرمایه انسانی به عنوان یکی از ابزارهای مدیریت، به دنبال ارائه اطلاعات مالی سرمایه انسانی سازمانهاست تا استفاده بهینه از تمام منابع موجود در شرکت در جهت تحقق اهداف کوتاه مدت و بلندمدت سازمان تحت مدیریت را ایجاد نماید. همچنین میتوان اظهار داشت که منابع انسانی نسبت به سایر دارایی های سازمان در امر تولید و ارائه خدمات مؤثرتر و کارآمدتر است.

کلیدواژه ها:

منابع انسانی ، سرمایه انسانی ، سرمایه فکری ، اندازه گیری