بررسی نظام شهری استان کردستان برپایه مدلهای کمی

بررسی آمارهای جمعیتی سکونتگاههای شهری وروستایی وملاکهای تعیین شهر وروستا در دوره های سرشماری کشور نشان می دهد که تا آنچه که در تحقیقات آمده چندان با واقعیت مطابقت نداشته ویا گاهاٌ مصداق خارجی پیدا نکرده باشد.از طرف دیگر مدلهای ارئه شده بیشتر برای کشورهای پیشرفته بوده وبرای برخی استانهای ایران بلاخص استانهای مرزی ممکن است نتیجه مطلوب حاصل نشود . استان کردستان به جهت مرزی بودن وصدمات حاصل ازهشت سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران برپیکره شهرهای مرزی موجب رکود شهرنشینی در این دوران شد اما پس از جنگ وامنیت نسبی در منطقه تجارت و ساخت وسازهای قانونی وغیرقانونی در نقاط مرزی وبنوعی سیاست های دولت موجب گسترش ورشد بی رویه شهرها شد . این مقاله با استفاده از مدلهای کمی به بررسی نظام شهری و سلسله مراتب شهری استان کردستان بر اساس سرشماری نفوس ومسکن سال 1385 وتطبیق آن با دوره های قبل با استفاده از روش توصیفی از نوع کمی و تحلیلی پرداخته است . نتایج حاصل از پ ژوهش نشان می دهد این استان نیز مانند بسیاری ازاستان های دیگر کشور از الگوی نخست شهری پیروی می کند اما به عللی چون ویژگیهای طبیعی ، سیاسی وامنیتی واقتصادی منطقه سبب شده است تعداد نقاط شهری به طور بی سابقه ای افزایش یابد بطوری که تعداد شهرهای با جمعیت کمتر از پنج هزار نفر به 14 شهر افزایش یافته است

کلیدواژه ها:

سلسله مراتب شهری ، کردستان ، قانون رتبه - اندازه ، ضریب آنتروپی ، حداختلاف طبقه ای ، الگوی لگاریتمی