بررسی امکان مدیریت منابع زیست محیطی سطحی جهت بهره برداری پایدار ازآبهای زیرزمینی ( مطالعه موردی دشتهای بوچیر وحمیران )

منطقه مورد مطالعه ( دشتهای بوچیر و حمیران ) با مساحت تقریبی 78/25 کیلومترمربع در فاصله حدود 360 کیلومتری شمال غرب شهر بندرعباس، 170 کیلومتری غرب بندرلنگه و 65 کیلومتری شرق پارسیان ( گاوبندی ) در منتهی الیه بخش غربی استان هرمزگان واقع شده است . بهره برداری بی رویه از منابع آب زیرزمینی دراین منطقه ، نه تنها باعث افت سطح آب زیرزمینی، بلکه هجوم آب شور به سفره آب شیرین این دشت را نیز در پی داشته است طی بررسی آمارواطلاعات وضعیت کمی وکیفی آب دشتهای مذکور وتجزیه وتحلیل نتایج آزمایشات سه ماهه ی چهارم 1385 و ترسیم نقشه های TDS و EC نشان می دهد بیشتر مساحت دشت وضعیت بسیار بحرانی داردومقدار EC از مرز 5000 میکرومهوس برسانتی متر گذشته وهمچنین TDS آن بیش از 3500 میلی گرم در لیتر می باشد بنابراین می بایست با ارائه راهکارهای مدیریتی خصوصا مدیریت منابع سطحی این مشکل رابر طرف نمود . فعالیت های مخاطره آمیزانسانی دردشت با استفاده از روش AHP مورد بررسی قرار گرفته و مهمترین عامل تاثیر گذار منفی برروی آبخوان دشت اعم ازکیفی وکمی فعالیت های انسانی درامرکشاورزی واستحصال آب شرب بوده که با استفاده از روش مقایسه های دو به دو (Pair wise comparisons) تحت عنوان فرآیند سلسله مراتب تحلیلی AHP ، (Analytical Hierarchy process ) شناسایی ورتبه بندی شده است

کلیدواژه ها:

بوچیر وحمیران TDS-EC-AHP