انتخاب پروژه های بهبود کلان سازمانی با رویکرد تصمیم گیری چند معیاره فازی

یکی از مسائلی که سازمان های پروژه محور چه در ابعاد کوچک و چه در ابعاد بزرگ با آن درگیر هستند، پایش و اندازه گیری مستمر فرآیندها جهت بهبود با در نظر گرفتن محدودیت منابع سازمان است. اگرچه استانداردهای زیادی در سطح ملی و جهانی و منطقه ای برای این موضوع ارائه شده است اما وجود استانداردی(هایی) معتبر که نظر خبرگان و صاحب نظران را در خود داشته باشد و بتواند تمام ابعاد فرآیندهای کاری سازمان را پوشش و نهایتا آنها را مورد ارزیابی قرار دهد، ضروری به نظر می رسد. سیستم مدیریت یکپارچه( IMS ) ، شش سیگما،تعالی سازمانی و مدیریت کیفیت چهاراستاندارد معتبر جهانی هستند که مدل های مناسبی برای استقرار و بهبود به نظر می رسند. کدامیک از این استانداردها برای سازمان مناسب هستند؟ آیا سبدی از این روشها و استانداردها میتواند منجر به عملکرد بهتری در فرایندها و مدیریت پروژهها در سازمان پروژه محور شود؟ در راستای پاسخگویی به این سوالات، این مقاله با ارائه یک مدل مبتنی بر انتخاب پروژه های بهبود، ابتدا نسبت به تعیین پروژه های اولویت دار برای بهبود ، با بکارگیری تکنیک FANP اقدام کرده و نهایتاً با در نظرگیری محدودیت های منابع سازمان،با ارائه یک مدل FMOLP سعی در انتخاب بهترین پروژههای بهبود سازمانی دارد.

کلیدواژه ها:

انتخاب پروژه ، بهبود سازمان ، فرآیند تحلیل شبکه ای فازی ، تصمیم گیری چند هدفه فازی