مقایسه دو رویکرد تعیین مقدر اقتصادی تولید در شرایط فازی

مسائل برنامه ریزی برای تولید و کنترل موجودی از جمله موضوعاتی است که سازمانهای مختلف ب آن روبرو هستند در برخی از موارد، بی توجهی به عدم قطعیت در این گونه مسائل باعث افزایش هزینه های سیستم کنترل موجودی می شود. در این مقاله پارامترهای نرخ تقاضا، نرخ تولید، واحد هزینه سفارش دهی و واحد هزینه نگهداری در مدل اقتصادی تولید (EPQ) فازی در نظر گرفته شده است. به منظور محاسبه تابع هزینه و مقدار اقتصادی تولید دو رویکرد برش الفا و رویکردی که توسط ووجسویک و همکارانش ارائه شده است با یکدیگر مقایسه شه اند. اساس رویکرد اول به کارگیری تکنیک برش الفا و استفاده از روش برنامه ریزی غیرخطی به منظور محاسبه مقدار اقتصادی تولید و هزینه مربوط به آن و مبنای رویکرد دوم، استفاده از روش گشتاورها در قطعی سازی پارامترها و محاسبه کمترین هزینه می باشد. محاسبات عددی نشان می دهد که در حالت فازی هزینه مقدار اقتصادی تولید حاصل از رویکرد برش الفا به میزان چهاردرصد نسبت به رویکرد دوم بهتر است.

کلیدواژه ها:

مقدار اقتصادی تولید ، مجموعه های فازی ، اصل گسترش ، برنامه ریزی غیرخطی