اثر بخشی آموزش گروهی مدیریت استرس به روش شناختی -رفتاری بر فرسودگی شغلی و اضطراب پرستاران شهرستان بهشهر

پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری بر فرسودگی شغلی واضطراب پرستاران شهرستان بهشهر انجام شد. پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های شهرستان بهشهر(330 نفر) بوده است که باپرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و اضطراب حالت- صفت اشپیل برگر که نمره آنها یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود، تعداد 30 نفر، انتخاب و سپس به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به طور برابر (15 نفر) جایگزین شدند. به گروهآزمایش 9 جلسه 1/5 ساعته، هر هفته 2 بار آموزش مدیریت استرس به روش شناختی رفتاری داده شد و در پایان آموزش، مجددا آزمون ها برای هر دو گروه، اجرا و سپس شش ماه پس از پایان آموزش ارزیابی از گروه ها تکرار گردید. داده های حاصلبا استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی جهت مقایسه بین نوبت های ارزیابی، تحلیلشدند. نتایج تحلیل یافته ها نشان داد که آموزش کنترل استرس باعث کاهش معنادار اضطراب پرستاران بخصوص در مرحلهپس آزمون شد. همچنین در مرحله پیگیری از لحاظ میزان اضطراب با گروه کنترل تفاوت معنادار داشتند. اما آموزش مدیریتاسترس به شیوه شناختی- رفتاری برکاهش فرسودگی شغلی پرستاران موثر نبود. نتایج حاصل از جلسات آموزش نشان داد که آموزش گروهی کنترل استرس به روش شناختی- رفتاری در کاهش اضطراب پرستاران موثر است اما در بهبود فرسودگی شغلی آنها موثر نبوده و باید اقدامات آموزشی درمانی با تعداد جلسات بیشتر و یا رویکرد های دیگر انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، اضطراب ، مدیریت استرس