تاثیر مصرف مکمل سیلی مارین و تمرین استقامتی بر میزان مالون دی الدئید پلاسمای مردان غیر فعال

مقدمه:هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات استقامتی و مصرف مکمل سیلی مارین بر شاخص مالون دی الدئید MDA مردان غیر فعالمی باشد. مواد و روش ها:تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که ازمودنی های ان 19 نفر و از بین کلیه دانشجویان مرد غیر فعال دانشگاه صنعتی شاهرود می باشد. پس از کسب رضایت نامه،ازمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه مداخله ( 11نفر)و دارونما(8نفر) تقسیم و مورد مطالعه قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 6 هفته،همزمان با مصرف مکمل سیلی مارین یا دارونما به اجرای تمرینات استقامتی پرداختند. نمونه های خون قبل و بعد از دوره تمرینی و مکمل گیری به منظور اندازه گیری شاخص پراکسیداسیون چربی از ازمودنی ها گرفته شد. MDA برای تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق حاضر از نرم افزار SPSS16 و روش تحلیل واریانس مکرر 2*2 استفاده شد. نتایج:مصرف مکمل سیلی مارین همراه با تمرینات استقامتی در مقایسه با گروه دارونما موجب کاهش معنی داری میزان مالون دی الدئید پلاسما را در گروه مکمل کاهش می دهد.(فرمول در متن اصلی مقاله) . نتیجه گیری:تمرین استقامتی به همراه مصرف مکمل سیلی مارین به طور معنی دار پراکسیداسیون چربی در مقایسه با گروه دارونما را کاهش می دهد. لذا به نظر می رسد نوع، مدت و شدت تمرین و مقدار مصرف مکمل سیلی مارین بر میزان پراکسیداسیون چربی و در نتیجه سطح مالون دی الدئید پلاسما موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی ، مکمل سیلی مارین ، MDA و مردان غیر فعال