تاثیر آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد خودتحلیلی یکپارچه نگر برتاب آوری زنان مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد خودتحلیلی یکپارچه نگر بر تاب آوری زنان مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل 200 زن مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر اصفهان در سال 1394 بود. به منظور انجام این پژوهش، با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس ، 2 فرهنگسرا از میان 25 فرهنگسرا انتخاب و در یک فراخوان از افراد داوطلب شرکت در پژوهش ثبت نام به عمل آمد و سپس از میان آنها 40 نفر با توجه بهملاک های ورود انتخاب و به صورت تصادفی به 2 گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند) 20 نفر گروه آزمایش ، 20 نفر گروه کنترل(. ابزار مورد استفاده پرسشنامه تاب آوری )کانر و دیویدسون، 2003 (بود.. دادههای بدست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب آوری گروه آزمایش و کنترل در سطح 01 / 0< P تفاوت معنی داری وجود دارد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که رویکرد خودتحلیلی یکپارچه نگر بر بهبود تاب آوری زنان موثر است و به عنوان یک روش درمانی میتوان از آن استفاده نمود

کلیدواژه ها:

آموزش گروهی ، خودتحلیلی یکپارچه نگر ، تاب آوری ، زنان