خوف، ریاضت، جوع و عزلت درمثنوی مولانا

تاریخ تصوف اسلامی با زهد آغاز میشود از این رو برای مطالعه پیرامون تصوف اسلامی ناگزیر از شناخت زهد هستیم. هرچند که ازسدهی پنجم، در عرفان اسلامی عشق کم کم بر زهد میچربد، اما با این حال مایههای زهد تا قرنها بعد همچنان در شعر عرفانیمشاهد میشود. از جملهی این اشعار مثنوی مولاناست. مولانا خداوندگار عشق و عرفان است. او بر زهد به عنوان ورودیه به عالم سلوک اعتقاد دارد اما ماندن در آن را نمیپسندد و بر عشق به عنوان راه حل جهشی بای سالک باور دارد. در این پژوهش با روشی اسنادی کتابخانه ای مفاهیم اساسی زهد که خوف، ریاضت، عزلت و گرسنگی است را با محوریت مثنوی مولانا بررسی نمودهایم و - به این نتیجه رسیدیم که زهد در مثنوی مولانا حالتی مابین زهد و عشق است و بیشتر به سمت عشق گرایش دارد و مولانا ختی به همین مفاهیم اساسی زهد، جان داروی عشق را تزریق نموده است.

کلیدواژه ها:

زهد ، مثنوی مولانا ، خوف ، انزواطلبی ، ریاضت ، جوع