بازتاب فرهنگ عامه در دیوان حافظ

ادیبان از باورهای مردم، به عنوان یکی از درون مایه های آثار خویش بهره برده اند تا به اثر خود رنگ ملی ببخشند و فرهنگ وسنت های جامعه را در پیچ و خم حوادث از گزند فراموشی حفظ و از گذشتگان به آیندگان منتقل کنند.حافظ( 792 725 ه.ق) توجه خاصی به فرهنگ مردم دارد و می توان از لابه لای دیوان کم حجمش( 495 غزل و تعداد اندکیرباعی و مثنوی) بسیاری از ضرب المثل ها و اصطلاحات عامیانه، آداب و رسوم مردم ایران را یافت. در این مقاله، با استفاده ازروش توصیفی تحلیلی و کتابخانه ای سعی شده است فولکلور و ابعاد مختلف ادبیات عامیانه در دیوان حافظ نشان داده شود.نتایج به دست آمده بیانگر آن است که حافظ، آشنایی عمیقی با فرهنگ عامه دارد و از آداب و رسوم مردم، اساطیر،ضرب المثل ها، باورها و پندارهای عامیانه بهره برده است و صدف این دیوان شعر در و گنجینه ای از ادبیات عامیانه را در دلخود محفوظ داشته است. او از یکسو توجه به ضرب المثل دارد و از سوی دیگر بسیاری از ابیات او حکم ضرب المثل یافتهاست. در این نوشتار پس از ارائه توضیحی از فرهنگ عامه، پیشینه این مقوله بازبینی و انواع فرهنگ عامه در دیوان حافظبررسی شده است.

کلیدواژه ها:

دیوان اشعار حافظ ، فرهنگ عامه ، باورها ، آداب و رسوم