بررسی الگوهای اولیه تاثیرگذار در طراحی محله های معاصر با رویکردی برمفاهیم انعطاف پذیری

در سال های اخیر، در مورد مفهوم نیاز به پایداری پناهگاه های انسانی و چگونگی دستیابی به آن ها هزاران تعریف ایجاد شده است. در پی آن اقداماتی جهت آغاز سیاست های ملی برای نیل به هدف پایداری، با استناد بر الگوهای نوین صورت گرفته شده است. بررسی زیر ساختهای نظری تاثیرگذار بر تدوین الگوهای نوین طراحی محلههای مسکونی و تبیین معیارهای اولیه آن توسط معماران و شهرسازان معاصر باعث درک تواناییها و محدودیتهای نظریه ارایه شده آنها در طراحی محلهها شده است. تحلیل مفهوم محله که در طراحی شهرهای جدید و یا توسعه مجدد شهرهای موجود با عنوان محله پایدار مطرح میگردد، رویکرد بوم شناسانه طراحی فضاهای زیستی، نگرش نوینی را در متون شهرسازی قرن حاضر رقم زده و تعاملی میان مجتمع های زیستی محیط زیست برقرار نموده است. روش انجام پژوهش مبتنی بر مطالعه اسنادی نظریه های مرتبط با الگوهای اولیه محله پایدار است. مفاهیم انعطاف پذیری که در عصر روشنگری نمود یافت، دارای الگوهای متنوعی است که در این پژوهش به دنبال یافتن ارتباط بین مفاهیم انعطاف پذیری و الگوهای اولیه محله پایدار هستیم. اهداف هم راستا با حفظ سامانه های محیطی و عملکرد مشترک میان الگوها، شکل گیری الگویی مبتنی بر توسعه پایدار رقم می زند و الگوی رشد هوشمند با اصول پایداری امتزاج یافته و گاهی با آن ترکیب می شود. معیارهای مربوط به انعطاف پذیری نمودی از اتخاذ روند نوینی از الگوهای طراحی محله در قرن بیست و یکم است.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، محله های معاصر ، مفاهیم پایداری ، الگوهای طراحی محله ، محله معاصر