تولید پایدار با گذر از نگرش صنعتی به سوی نگرش اکولوژیک

پایداری، یک نیاز مهم و روزافزون برای فعالیت های بشری است و ایجاد پیشرفت پایدار یک هدف کلیدی در پیشرفت بشری است. پیشرفت پایدار، منظری است که موضوعات اجتماعی، اقتصادی و محیطی را بطور کلی و همزمان در فرآیند پیشرفت نشانه می گیرد. پایداری در بسیاری از زمینه ها شامل مهندسی، طراحی و تولید پراکنده شده است و تولیدکنندگان بیش از پیش در حال درگیر شدن درباره ی موضوع پایداری هستند. مفهوم تولید پایدار، در کنفرانس سازمان ملل متحد در خصوص محیط زیست و توسعه، در سال 1992 ظهور یافته است؛ و ارتباط بسیار نزدیکی با مفهوم توسعه پایدار دارد. این کنفرانس به این نتیجه رسید که علت اصلی از بین رفتن محیط زیست، الگوی ناپایدار تولید و مصرف، به ویژگی در کشورهای صنعتی، می باشد. درحالیکه مصرف پایدار، مصرف کنندگان را هدف قرار می دهد، تولید پایدار با شرکت ها و سازمان های تولید کننده محصولات یا ارائه دهنده خدمات در ارتباط است. این مقاله بر پایداری کسب و کار تمرکز داشته و سعی دارد بر اساس مجموعه ای از شاخص های اصلی و مکمل تولید پایدار، روش شناسی جدیدی را برای معرفی ، ترویج و سنجش عملکرد تولید شرکت ها ارائه دهد و بخصوص موضوعی را تحت عنوان شفاف سازی بنیادین در بحث تولید معرفی و نظامند نماید

کلیدواژه ها:

: تولید پایدار ، نگرش اکولوژیک ، شفاف سازی بنیادین ، مسئولیت اجتماعی