بررسی میزان حذف ارسنیک از آب های آلوده بوسیله بیوفیلتردر مقیاس آزمایشگاهی

هدف: آرسنیک به عنوان یکی از خطرناک ترین فلزات سنگین از طریق فعالیت های صنعتی به محیط زیست واردمی گردند و باعث آلودگی اکوسیستم های طبیعی (پساب ها و آب های مورداستفاده در کشاورزی) می شوند. روشهای مختلف فیزیکی،شیمیایی و بیولوژیک جهت حذف این عنصر سمی مورد استفاده قرار گرفته اند که روش بیولوژیک نسبت به بقیه روشها از راندمان بالاتر و هزینه پایین تری برخوردار می باشد. هدف از انجام این پروژه جداسازی باکتری های مقاوم به آرسنیک و استفاده از آنها بصورت بیوفیلترجهت حذف آرسنیک از آبهای آلوده می باشد.مواد و روش ها: جهت جداسازی باکتریهای مقاوم به آرسنیک ، 20 نمونه پساب صنعتی حاوی آرسنیک بر روی محیط کشت حاوی آرسنیک کشت و سپس کلنی های رشد کرده خالص سازی و میزان مقاومت آنها نسبت به آرسنیک با روشMinimum Inhibitory MIC Consentration بررسی گردید. مقاومترین باکتری با استفاده از PCR و تعیین سکانس ژن16S rRNA شناسایی گردید و سپس با استفاده از مناسبترین باکتری بیوفیلتر ساخته شد. با عبور میزانppb15××10 7 از محلول آرسنیک از روی بیوفیلتر ، میزان حذف آرسنیک بررسی گردید. نتیجه گیری: مقاوم ترین باکتری جدا شده به 18 میلی مولار آرسنیک مقاوم و متعلق به گونه باسیلوس تورینژینسیس می باشد. بالاترینمیزان حذف آرسنیک توسط این باکتری در مدت زمان 180 دقیقه 98 % ارزیابی شد. روش بیوفیلتراسیون علاوه بر راندمان بالا، روشی کم هزینه، سریع ، کارا و کم خطر برای حذف آرسنیک از آب و پساب های آلوده به این ماده می باشد

کلیدواژه ها:

آرسنیک ، MIC ، بیوفیلتر ، باسیلوس تورینژینسیس