افزوده های اجباری در زبان فارسی

در این مقاله، حضور اعدام حضور «افزوده های اجباری» را در عبارت های اسنادی و وصفی زبان فارسی مطالعه می کنیم. با این بررسی نشان میدهیم که افزودهها بر خلافت ایدههای پیشین، سازههای اختیاری نیستند و ممکن است که در برخی پاره گفتارها نقش بسزایی داشته باشند. فرضیهٔ مقاله این است که ساختهای اسنادی و وصفی با پیروی از ملاحظات کاربردی و نیازهای بافتی و کلامی بهتر توجیه می شوند؛ اما چنین تبیین جامعی در تحلیلهای دستوری و معنایی مشاهده نمی شود. در چنین ساختهایی، حضور افزوده ها برای اغنای نیاز کانونی الزامی است. براساس نیاز کانونی، هر پارد گفتار باید حاوی کانون باشد و در بافت کلامی اطلاع جدیدی را به شنونده انتقال دهد. حضور افزوده های اجباری فقط یکی از شیوههای مرتفع سازی چنین نیازی است. این نیاز کلامی از یکی از اصول همکاری گرایس به نام «اصل کمیت» یا «اصل آر- هورن» سرچشمه می گیرد. با مرور شواهد در مییابیم که نیاز کانونی و توجه به ملاحظات کاربردی انگیزهٔ اصلی حضور افزوددها در پارد گفتارها است؛ بنابراین، هر پارد گفتار در بافت کلامی و طبیعی خود باید برای مخاطب اطلاع دهنده باشد. به این ترتیب، عبارتهای اسنادی (جملات مجهول کوتاه) و وصفی در زبان فارسی با حضور افزودهٔ اجباری بهتر درک می شوند و دلیل حضور آنها نیاز کانونی تلقی می شود.

کلیدواژه ها:

افزودهٔ اجباری ، ساخت رویدادی ، نیاز کانونی ، اصل کمیت ، اصل آر-هورن ،