اثر بخشی آموزش مبتنی بر رویکرد وجودگرایی به شیوه گروهیبر رضایت زناشویی و علائم سندرم پیش از قاعدگی

پژوهش حاضربا هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر رویکردوجودگرایی به شیوه گروهی بررضایت زناشویی وعلایمسندرم پیش ازقاعدگی صورت گرفته است. بدین منظور در یک پژوهش نیمه آزمایشی طرح پیش آزمون-پس آزمونباگروه کنترل نابرابرتعداد 40زن مراجعه کننده به بخش مامایی وزنان درمانگاه کسری که تشخیص سندرم پیش ازقاعدگیبرایشان داده شده بودبه روش نمونه گیری دردسترس وبا تمایل شخصی انتخاب وبه صورت تصادفی دردوگروه آزمایشوکنترل قرارگرفتند. برای گروه آزمایش 10جلسه ی 2ساعته آموزش گروهی مبتنی بررویکرد وجودگرایی برگزار شد وگروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. قبل از شروع جلسات و پس از پایان جلسات مقیاس زوجی انریچ وپرسشنامهغربالگری علایم پیش ازقاعدگی درهمه ی آزمودنی ها مورد آزمون قرار گرفت. داده های پژوهش به کمک نرمافزارآماریSPSSوبااستفاده ازشاخص های آمارتوصیفی واستنباطی موردتجزیه وتحلیل قرارگرفت. در بخش استنباطیپس از بررسی پیش فرض های پژوهش و تایید شدن پیش فرض ها، از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تحلیلکوواریانس تک متغیری برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر رویکردوجودگرایی به شیوه گروهی باعث افزایش معنادار رضایت زناشویی ( F=58/011 ،P≤0/0005)وکاهش معنادار علائمسندرم پیش از قاعدگی زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی شد(F=28/898 ،P≤0/0005)

کلیدواژه ها:

رویکرد وجودگرایی ، رضایت زناشویی ، سندرم پیش ازقاعدگی