بررسی معماری ساختمان های UNICEF با توجه به ماهیت حمایتی آنها در راستای توسعه پایدار اجتماعی در ایران با رویکرد معماری جمعی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 689
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAMU01_273
تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1395
چکیده مقاله:
؛ UNICEF یا صندوق کودکان ملل متحد، نهادی است فعال در سراسر جهان که به بررسی و بهبود امور و مشکلات کودکان، زنان، سالمندان و محیط زیست می پردازد. در خط مشی این نهاد کودکان درجه نخست تعریف و توجه را دارا بوده و زنان، سلامت محیط زیست و ... بعنوان بستری مناسب و مهم برای رشد و تعالی کودک، در درجه دوم اهمیت قرار می گیرند. یونیسف در تمامی کشورهای دنیا حضوری فراخور میزان توسعه جوامع دارد و در ایران نیز با توجه به روند رو به رشد توسعه اجتماعی- اقتصادی، در سمت مشاور همیار دولتمردان این سرزمین و همگام با سایر نهادهای مدنی مردمی در مسیر توسعه پایدار اجتماعی بوده است. امروزه با حضور بیش از پیش نهادهای مدنی نیاز به فضاهای جمعی زنده احساس میشود که متأسفانه علیرغم ساخت روزافزون بناهای سمبلیک و اجتماعی در معماری معاصر ایران، جای خالی فضاهای انسان مدار با خصوصیت همگون با اهداف نمادین این نهادها بوضوح احساس می شود. از این رو در پژوهش حاضر حضور نهادهای مدنی مردمی با تاکید بر نقش حضوری یونیسف در ایران و تأثیر چگونگی تعامل آنها با جامعه برای ایجاد فضایی شایسته، انسان مدار و اجتماع پذیر با توجه به رویکرد و شاخصه های توسعه اجتماعی پایدار بررسی می گردد. در این راستا تلاش در جهت پاسخگویی به این سوألات که چرا عناصر کالبدی معماری ساختمان یونیسف بر روند توسعه اجتماعی ایران میتواند اثر بخش باشد؟ و تعامل و تناظر بناهای جمعی و اهداف یونیسف و سایر نهادهای مدنی همیار در ایران چگونه می تواند باشد؟ با به تعریف کشیدن کیفیت فضاهای جمعی که با مشارکت تأویلی معماران و مردم در قالب یک نهاد مردمی در جهت نیل به نوعی زندگی بخشی و حیات در راستای ارزشهای فرهنگی اجتماعی با استناد بر اطلاعات منابع مکتوب و تجزیه و تحلیل داده ها و تحلیل محتوی به روش توصیفی اکتشافی، هدف اصلی این پژوهش خواهد بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
میترا قاسمی
دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده واحد شبستر تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
داراب دیبا
عضو هیئت علمی دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :