توانمند سازی روانشناختی در پرستاران بالینی ایران

مقدمه و هدف : استرسها و تهدیدات درک شده در محیط کار، یک پدیده جهانی در پرستاری است . توانمندسازی روان شناختی میتواند منجر به ایجاد مانعی در برابر استرس و باعث بهبود ارائه خدمات مراقبتی شود . این مطالعه به منظور تبیین نظریتوانمندسازی روانشناختی در پرستاران بالینی انجام گرفته است. روش کار : پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی است . در این پژوهش 14 نفر از پرستاران و 4نفر از سرپرستاران در بیمارستانهای آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 91-90 براساس نمونه گیری مبتنی بر هدف و با استفاده از مصاحبههای عمیق نیمه ساختار مورد مصاحبه قرار گرفتند . کلیه مصاحبهها ضبط و سپس دست نویس شده و با استفاده از روشمقایسهای مداوم و به روش تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . نتایج: سه مضمون اصلی از داده ها استخراج گردید . این مضامین شامل خودیاری، رفتارهای مدیریتی و خودکارآمدی بودند.پرستاران با تلفیق این مضامین به توانمندسازی روانشناختی میپرداختند.نتیجه نهایی : توانمندسازی روان شناختی یک مفهوم پویا و متغیر و چند بعدی و دارای ماهیت پیچیده می باشد و تحت تاثیر اقدامات فردی و مدیریتی قرار می گیرد. مدیران پرستاری با رفتارهای توانمندکننده و حمایتی و ایجاد فرصت های رشد وتوسعه حرفه ای می توانند از توانمندی روان شناختی کارکنان اطمینان حاصل کرده و به بهبود کیفیت مراقبتها دست یابند . مربیان و اساتید پرستاری نیز می توانند با آموزش روشهای خود توانمندسازی، نیروی کارآمد، با کفایت و مقاوم در برابر استرس های محیط کار پرورش دهند

کلیدواژه ها:

استرس ، پرستارانبالینی ، توانمندسازیروانشناختی ، محیطکار