مواجهه محیطی و شغلی با سرب در ایران: یک مرور سیستماتیک
محل انتشار: مجله بهداشت و توسعه، دوره: 1، شماره: 1
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 699
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHD-1-1_002
تاریخ نمایه سازی: 28 شهریور 1395
چکیده مقاله:
مقدمه: با توجه به عدم وجود اطلاعات جامع در مورد میزان مواجهه محیطی و شغلی با فلز سمی سرب و درک وضعیت موجودبرای برنامه ریزی اقدامات حفاظتی و سیاست گذاری آینده، انجام یک مطالعه مروری لازم به نظر می رسید. هدف از این مطالعه، مروروضعیت مواجهه با سرب در اقشار مختلف جامعه ایران بر اساس مطالعات چاپ شده است. کلیه منابع اطلاعاتی الکترونیک در دسترس شامل Science Direct ،Google Scholar ،Web of Knowledge ،Magiran ،SID ،Iranmedex و PubMed با عبارت هایی مربوط به وجود سرب در انسان به دو زبان انگلیسی و فارسی و با آدرس دهی کشور ایران جستجو شد. روشها: تعداد 45 مطالعه یافت شد که از این تعداد، 43 مورد که میزان سرب را در محیط های بیولوژیک انسانی مطالعه کرده بودند، انتخاب گردید.نتایج: بر اساس نتایج مطالعات مرور شده، میانگین سرب در افراد بزرگ سال در ایران، در مقایسه با کشورهای توسعه یافته بالاتراست و در برخی مطالعات مقدار این میانگین بالاتر از حد استاندارد گزارش شده است. همچنین مطالعات بر روی کارگران صنایعمرتبط نیز بالا بودن سرب خون را در آ نها نشان می دهد. این مطالعه همچنین نشان می دهد که متوسط سرب در کودکان ایرانیتقریباً در همه مطالعات بالاتر از متوسط استاندارد 10 میکروگرم بر دسی لیتر گزارش شده است.بحث و نتیجه گیری: به نظر م یرسد آلودگی با سرب در ایرانیان بالا بوده است و شاید بتوان آ نرا نتیجه مصرف متمادیبنزین سرب دار طی سال های گذشته، آلودگی مواد غذایی و مواجهه شغلی دانست. نتایج این مطالعه لزوم توجه به برنامه هاییمانند غربال گری در کودکان و شاغلین حرفه های خاص، به منظور شناسایی افراد در معرض خطر و جلوگیری از مواجهه بیشترآن ها را روشن می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عبدالعلی گلپایگانی
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، عضو مرکز تحقیقات بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
نرگس خانجانی
استادیار، عضو مرکز تحقیقات بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران