نقد و بررسی قانون حمایت از کودکان و نوجوان بی سرپرست و بد سرپرست مصوب 1392

هدف و غایت اصلی قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست مصوب 1392 تامین نیازهای مادی و معنوی این افراد خاص می باشد و انجام این امر مهم به سازمان بهزیستی با اذن مقام معظم رهبری سپرده شده است . افراد متقاضی سرپرستی باید تقاضای خود را به سازمان بهزیستی بدهند تا شرایط آنها را بررسی نموده و در صورت قبول شرایط سازمان بهزیستی توسط آنها برای اعطاء یا عدم اعطای سرپرستی تصمیم بگیرد، سازمان بهزیستی حتی بعد از اعطای سرپرستی می تواند با احراز ضرورت فسخ سرپرستی این عقد را به هم بزند. قانونگذار در این قانون تمام توجه خود را به حفظ منافع کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست معطوف کرده است و به طرف مقابل این عقد یعنی سرپرستان توجه نمی کند و حتی این موضوع تا جایی پیش می رود که از مقرره ای که در قانون قدیم درباره ی اموال هبه شده به کودک یا نوجوان تحت سرپرستی را که فوت می کرد را متعلق به سرپرستان می دانست چشم پوشی می کند که در این صورت این اموال در حکم مال بالاصاحب خواهد بود. و همچنینی تکالیف سرپرست نسبت به اولاد را نظیر تکالیف والدین می داند، در صورتی که کودک را فقط ملزم به احترامات متناسب با شأن سرپرستان می کند. در هر حال قانونگذار سرپرستی را با توجه به اولویت هایی که برای افراد متقاضای ارائه می دهد، برای حمایت هر چه بیشتر از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست بیان می کند در صورتی که می توانست همان گونه که ازاو لویت اقارب کودک یا نوجوان نیازمند سرپرستی سخن می گوید در رابطه با کسانی که می توانند از طریق رضاع محرم کودک شوند تعیین تکلیف کند و آنها را در اولویت واگذاری سرپرستی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست ، سرپرست ، شرایط سرپرستی ، مسولیت سرپرست