اثربخشی خوددلسوزی شناختی بر بدکارکردی اجتماعی زنان سرپرست خانوار

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خود دلسوزی شناختی بر بدکارکردی زنان سرپرست خانوار بود. روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی شهر رشت در نیمه دوم سال 4931 تشکیل می دادند که از میان آنرا با استفاده از روش نمونه گیری به صورت دردسترس 30نفر انتخاب و به طور تصادفی در گتروه آزمایش 15 نفر و گروه کنترل 15 نفر جایگزین شدند. شرک کنندگان گروه آزمایش 8 جلسه برنامه ی خود دلسوزی شناختی دریاد نمودند. برای جمع آوری -داده ها از پرسشنامه ی پرسشنامه ی سلام روان GHQ استفاده شد. دادهها با روش آماری کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند یافته ها نشان داد که فرضیه ی پژوهش مبنی بر تاثیر آموزشخود دلسوزی شناختی بر اضطراب زنان سرپرس خانوار مورد تائید قرار گرفته است و زنان سرپرست خانوار گروه آزمایش نسبت به زنان سرپرست خانوار گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری اضطراب کمتری داشتند. بنابراین می توان نتیجه گرد که خود دلسوزی شناختی در کاهش بدکارکردی زنان سرپرست خانوار تاثیر معناداری دارد.