کاربرد رهیافت های تلفیق در تبیین الزامات اسلام شناختی در نظریه پردازی اقتصاد اسلامی

اقتصاد اسلامی از جمله علوم تلفیقی محسوب می شود که در سال های گذشته بر اساس روش های مدون جهت تلفیق دو رشته مورد توجه و مطالعه فرار گرفته است این روش ها که در قالب رهیافت های تلفیق دو رشته در محافل آکادمیک دنیا مورد استفاده قرار گرفته است را می توان به صورت های رویکرد درون رشته ای موازی رویکرد چند رشته ای رویکرد میان رشته ای و رویکرد فرارشته ای تقسیم بندی کرد البته پیش از این رهیافت های تلفیقی از سوی برخی صاحب نظران به عنوان بهترین مبنای طراحی اقتصاد اسلامی مورد توجه قرار گرفته است اما در این میان یک مسئله مهم وجود دارد و آن تفاوت های ماهوی اقتصاد و اسلام به عنوان دو دیسیپلین تلفیقی است به این معنا که اقتصاد یک علم بشری و اسلام یک دین الهی است و لذا روش های مذکور عینا در رشته اقتصاد اسلامی قابل تطبیق نبوده و نیازمند عمق در فهم اسلام یا قدرت اجتهاد به عنوان عنصر تکمیل کننده خواهد بود از حیث روش این تحقیق با مبنا قراردادن رهیافت های تلفیق دو رشته در نظریه پردازی اقتصاد اسلامی پس از بررسی و تطبیق رویکردهای مذکور با موضوع بحث تحلیل خود را در باب ضرورت نیاز به عمق در فهم اسلام ارائه می دهد و نشان می دهد که علی رغم اختلاف در میزان دشواری در اتخاذ رویکردهای فووق عمق در فهم اسلام بالاخره در هر رویکرد ضرورت خواهد داشت و با توجه به اینکه این دو دیسیپلین از ماهیت های مشابه برخوردار نیستند در بساری از مواقع امکان پیوند مستقیم این دو دیسیپلین فراهم نبوده و این کار می تواند تنها به دست فردی واجد شرایط محقق گردد و آن شرایط چیزی نیست جز عمق در فهم اسلام یا اجتهاد در معارف دین و این مسئله با توجه به سطوح مختلف اجتهادی در فقه شیعه یک شرط غیر ممکن و صوری نبوده و قابلیت به کار بستن را دارد

کلیدواژه ها:

اقتصاد اسلامی ، نظریه پردازی ، برنامه ریزی درسی ، رهیافت های تلفیقی ، برنامه های میان رشته ای